Kroz istoriju Crne Gore evidentan je uticaj i učestala uplitanja u ekonomski razvoj od strane moćnijih masona, bankara i porodica. Jedna od njih je i porodica Rotšild na čelu sa Karlom Majerom, Njemcem rođenim u Frankfurtu, 1788. godine.
Bio je predsjednik i vlasnik CM de Rothschild a figli koorporacije. Nosilac je brojnih titula u bankarskoj branši, bio imenovan za generalnog konzula u Siciliji, od jevrejskih bankara dobio je traku i zvijezdu Svetog vojnog konstantinskog reda, a na ceremoniji i obredu u Crkvi Svetog Đorđa prisustvovao je i sam papa Gregorio XVI. Karl Majer Rotšild je umro u Napulju, 1855. godine, u 66-oj godini života, ostavivši petorici svojih sinova ogromno bogatstvo i nasljedstvo.
Ideju da iskuje crnogorski novac Njegošu je dao upravo Karlo Rotšild, bankar i finansijski magnat, tokom njihovog susreta u Napulju, u martu 1851. godine. Dugo se o ovom novcu gotovo ništa nije znalo. Neki istraživači smatraju da je prerana Njegoševa smrt uslovila da se iskuje samo jedan primjerak, po drugima urađen je samo probni uzorak, dok ni pretpostavka koju navodi Živko Dragović da je iskovano ukupno 32 primjerka nije za odbacivanje.
Iz skorašnjih istraživanja vidi se da se jedan primjerak nalazi u vlasništvu bivše italijanske vladarske dinastije. O Njegoševom novcu se, nažalost, i danas malo zna. Postoji samo jedan opipljiv dokaz – otisak u crvenom vosku na kome se nalazi tekst: CRNA GORA i godina 1851. (avers) i ZLATNI PERUN sa naznačenom vrijednošću od dva talira (revers).
U srednjem vijeku u upotrebi je bio, uglavnom po primorju i tadašnjoj kraljevini Duklji, bronzani folia Konstantina VII s početka X vijeka.
Zlatni novac, tačnije novi zlatnici (scyphati) pojavili su se početkom XI vijeka i bio je u obliku čanka tzv. „nomizma“ i najčešće je kovan u „elektrum“ tzv. miješani novac, kombinacija zlata i srebra.
U periodu vladavine Nikole I Petrovića, u kovnicama u Beču, 1912. godine se izrađivao novac perper.
Ratovi su se morali finansirati velikim stranim bankarskim pozajmicama i štampanjem tadašnje valute u Crnoj Gori – perpera. Želja za proširenjem državnih granica i apetiti vladara ili nametnuti finasijski dugovi za osljabljenje državne ekonomije uslijedio je štampanjem 500.000 kovanica dvije godine poslije uzaludne bitke za Skadar.
Inflacija je bila prisutna, dok dvije godine poslije slijedi dobro planirani I svjetski rat. Oslabljeni narod Crne Gore učestvuje u još jednom periodu borbi za očuvanje suveriniteta i granica svoje države. Oružje se kupovalo pretežno od istih Austrougara i neizbježnih Francuza.
Taj čin saradnje tadašnjeg vladara Crne Gore kralja Nikole I je koštalo i poljuljalo njegovu vladavinu i azilstvom vlade u sjenci završava jedan veliki trag crnogorske spoljno-unutrašnje politike u Evropi.
Da li je to samo teza sumnje da već spomenuti bankari (masoni) drže konstantnu monetarnu kontrolu naše male, ali ponosne zemlje ili je samo puka slučajnost pojedinca (vladara) sa velikim željama u uzburkanim dešavanjima na našim prostorima procijenite sami.
M.M.
