Knjeginja Zorka, najstarija ćerka od dvanaestoro djece crnogorskog kralja Nikole I Petrovića, ostavila je neizbrisiv trag u crnogorskoj i srpskoj istoriji, a i u cijelom regionu.
Rođena je 1864. godine na Cetinju. Na krštenju na dan Svetog Save dobila je ime Ljubica. Radi uspostavljanja dobrosusjednih odnosa Srbije i Crne Gore i u ostvarenju narodnog jedinstva kum je bio srpski knez Mihailo Obrenović koga je na Cetinju na krštenju zastupao državni savjetnik Đorđe Milovanović.
Ljubica-Zorka je svoje djetinjstvo, do 11 godine, provela na Cetinju gdje su je učili cetinjski učitelji i gospođa Najkom, Švajcarkinja. Kneginju Zorku su 1875. poslali u Rusiju da nastavi školovanje u Smoljnskom Institutu gdje su se vaspitavale i školovale djevojke iz najuglednijih porodica ruske aristokratije. Po završenom školovanju vratila se na Cetinje, gdje se prema postojećoj tradiciji odmah uključila u humanitarni rad.
Kneginja Zorka je bila srednjeg rasta, naočita, pravilnih crta, izrazita crnka, duhovita, ponekad cinična, energična i veoma obrazovana. Likom i dostojanstvenim držanjem a naročito izrazitim crnim očima od sve knjaževe djece najviše je ličila na oca. Ona je bila pravi „tatin sin“ kako joj je tepao knjaz Nikola.
Početkom 1883. na Cetinje dolazi 39-ogodišnji knez Petar Karađorđević.
Devetnaestogodišnja Zorka udaje se za njega. Vjeridba i svadbeno veselje priređeni su po narodnoj tradiciji, s mnogobrojnim gostima. Brak koji je uzdrmao evropske dvorove i bio uvod u burne događaje narednih decenija sklopljen je 11. avgusta 1883. na Cetinju.
U manastirskoj crkvi crnogorske prijestonice vjenčali su se Petar Karađorđević, Karađorđev unuk, i Zorka Petrović-Njegoš, najstarija kćerka knjaza Nikole Petrovića, dok se oko 2000 zvanica guralo pokušavajući da nađe svoje mjesto u omalenom parku ispred Cetinjskog dvora. Petrograd je gledao blagonaklono na novonastali brak Petra Karađorđevića i Zorke Petrović.
Ruski car Aleksandar III je bio kum mladencima, a darovi koje je poslao na Cetinje bili su impresivni U trojstvu bratskih dinastija, udruživanje dvije koje su imale njegovu podršku moglo je Rusima samo da ide u prilog. Knez Petar i knjeginja Zorka otputovali su na dan vjenčanja po podne za Pariz, na svadbeni put. Po povratku s puta, kneževski par se nastanio na Cetinju. Tu u cetinjskom miru podizali su djecu.
Kneginja Zorka je Petru I Karađorđeviću rodila petoro djece: Jelenu, Milenu, Đorđa, Aleksandra i Andriju.
Jelena je rođena 23. oktobra (4. novembra) 1884. godine. Bila je udata za velikog kneza Ivana Konstantinoviča, bliskog rođaka carske porodice Romanov. 1917. godine s djecom je, zahvaljujući svojoj hrabrosti i snalažljivosti, srećno izbjegla sudbinu carske porodice dok je njen suprug strijeljan. Umrla je 1962.
Milena, rođena 28. aprila 1886, a umrla je kao dijete 21. decembra 1887.
Đorđe je rođen 27. avgusta (8. septembra) 1887, živio je i umro u otadžbini, u Srbiji. 1909. je odustao od svog prava na kraljevstvo u korist svog mlađeg brata Aleksandra. Umro je 1972. godine.
Aleksandar, rođen 4.decembra (16. decembra) 1888, bio je drugi kralj Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca (1921–1929), a kasnije i Kraljevine Jugoslavije (1929–1934). Grupa zavjerenika ga je ubila u Marseju, 1934.
Andrija je rođen i umro 1890. godine.
Po dostupnim izvorima, knjeginja Zorka se prilično uplitala u državne poslove, a bila je vjerna ideji ujedinjenja dvije bratske države, naravno, pod krunom svog muža. Postala je i jedna od zagovornica, tada još kontroverzne ideje o ujedinjenju svih južnih Slovena.
Međutim, žena čiji je otac bio kralj Crne Gore, muž kralj Srbije, a sin kralj Jugoslavije, umrla je prerano, tokom porođaja, u 26. godini. Sahranjena je na Cetinju 16. marta, 1890. godine, a njene mošti su, nakon Prvog svjetskog rata, prenešene na Oplenac, u zadužbinu kralja Petra Karađorđevića.
Nakon Zorkine smrti, odnos između zeta i tasta, iako nikad sjajan, postao je jako loš. Više nije bilo mnogo razloga da Petar ostane na Cetinju. Sačekao je nekoliko godina da mu sinovi završe osnovnu školu, a potom se, zajedno sa njima, iselio iz vile koju je u međuvremenu napravio, prodavši je samom knjazu Nikoli.
1903. godine, dvadeset godina nakon svog vjenčanja i nakon majskog prevrata, Petar Karađorđević, Karađorđev unuk i crnogorski zet, postao je kralj Srbije.
M.M.
